Z powodu pandemii praktycznie cały świat był zmuszony do zamknięcia się w domach. Niestety ten fakt przełożył się na zwiększenie liczby rozstań i rozwodów. A jak wygląda procedura rozwodowa w Holandii? Przeczytaj jak złożyć pozew o rozwód w Holandii! Jak wynika z najnowszych danych (za 2019 rok), w Holandii na 1 tys. zawartych małżeństw przypada ok. 500 rozwodów. Tendencja taka już mało kogo dziwi. Młode społeczeństwo podchodzi do tego zupełnie z innej strony niż starsze pokolenia. “Raz na zawsze” – tak na pewno nie powiemy o współczesnym związku małżeńskim. Stawki minimalne w Holandii – czym jest wiekówka? Rozwód w Holandii dla Polaków Jeśli mieszkasz na stałe w Holandii, ale nie posiadasz jeszcze obywatelstwa tego kraju wciąż masz prawo na złożenie wniosku do sądu o rozwód. Procedura jest identyczna dla wszystkich mieszkańców Holandii. Do wniosku należy dołączyć: dowód tożsamości/paszportmeldunekoświadczenie o zatrudnieniu w Holandii (np. umowa o pracę, zaświadczenie od pracodawcy) Natomiast, jeśli mówimy o podziale majątku, wtedy sprawa najczęściej jest kierowana do Polski. Najlepiej od razu między sobą dojść do porozumienia bez uczestnictwa trzeciej strony, czyli rozprawy sądowej, ponieważ usługi adwokata/notariusza w Holandii sporo kosztują. Honorarium tych osób waha się od 150-200 euro/za godzinę. Zastanawiasz się nad wyjazdem do Holandii? Sprawdź najnowsze oferty pracy. Procedura rozwodu w Holandii. Jak się rozwieść? Na ogół, małżeństwo nie musi podawać powodu rozwodu. Wystarczy powiedzieć, że nie chcemy więcej być małżeństwem. W odróżnieniu od Polski, w Holandii rozwód jest orzekany bez wskazania winnego rozpadu małżeństwa. Jeśli osoby rozstają się bez wzajemnych pretensji, sąd natychmiast wystawia decyzję i wysyła pod wskazany adres. Osoby nie muszą ponownie stawić się do sądu. W przypadku podziału majątku, dzieci i wypłaty alimentów sprawa się przedłuża (niekiedy nawet o rok). Zatrudnienie w Holandii – niezbędne formalności do załatwienia Formy związku w Holandii W Holandii należy rozróżniać kilka rodzajów rozwodów. Głównie dlatego, że istnieje kilka różnych możliwości zawarcia ślubu: tradycyjne małżeństwo (jak w Polsce) – huwelijkzarejestrowany związek małżeński – geregistreerdpartnerstwo domowe (głównie polega na współdzieleniu jednego mieszkania, wciąż to jest oficjalny związek) – wettelijke samenwonen kontrakt wspólnego życia (tzw. umowa partnerska zawarta przed notariuszem) – samenleving contract Wszystkie wyżej opisane rodzaje małżeństwa, oprócz tradycyjnego nie potrzebują sądu. Wystarczy podpisać odpowiednie oświadczenie przed notariuszem. Natomiast kiedy mówimy o tradycyjnym małżeństwie, rozwieść się można na 2 sposoby: tradycyjny rozwód (razem z podziałem majątku, wypłatą alimentów itd.)separacja (osoby prawnie pozostają małżeństwem, ale nie mieszkają razem) Po wypełnieniu tego formularza, można sprawdzić jakie dokumenty należy złożyć do sądu w przypadku rozwodu. Ile trzeba zapłacić za rozwód w Holandii? Jak wspomniano na początku, w określonych przypadkach musimy skorzystać z usług adwokata. Chociaż istnieje możliwość złożenia wniosku na wsparcie finansowe od państwa w kwestii pokrycia kosztów postępowań sądowych. Do tego dochodzi opłata sądowa – ok. 300 euro. Alimenty na dzieci w Holandii W Holandii płaci się alimenty na dziecko oraz niekiedy tzw. alimenty partnerskie (czyli na rzecz byłego małżonka). Alimenty na dziecko są najczęściej wypłacane do 18 roku życia. Kwoty są ustalane indywidualnie, najczęściej jest to koszt 200-300 euro/miesięcznie. Alimenty partnerskie wypłaca osoba, która zarabia więcej. Okres wypłaty alimentów wynosi połowę czasu trwania małżeństwa, ale nie dłużej niż 5 lat. Kwota alimentów jest uzależniona od rocznego dochodu obu stron. Przeczytaj o tym jak rozliczyć podatek w Holandii Pierwsze formalności po rozwodzie Niezwłocznie po otrzymaniu decyzji o rozwodzie należy zgłosić ten fakt do: urzędu skarbowegourzędu gminySVB (odpowiednik ZUS), w przypadku odprowadzania wspólnych składek emerytalnych Powiązane wpisy Obostrzenia w związku z Covid-19 na święta – jak wygląda sytuacja w EuropieNajlepsze miasta dla osób szukających pracy – ranking 2020 przeprowadzkę za granicę? Kilka ważnych pytań, które musisz sobie zadać

Wytoczenie powództwa o alimenty przed zagranicznym sądem Bazując na prawie europejskim w tym zakresie może Pani spróbować wytoczyć powództwo o alimenty przed sądem angielskim, czyli według właściwości sądu dla miejsca zamieszkania uprawnionych, czyli Pani dzieci. W tym zakresie zastosowanie będzie miało Rozporządzenie Rady (WE) NR 4/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń oraz współpracy w zakresie zobowiązań alimentacyjnych, które obowiązuje wszystkich członków Unii Europejskiej. Rozporządzenie to ma zastosowanie do zobowiązań alimentacyjnych wynikających ze stosunku rodzinnego, pokrewieństwa, małżeństwa lub powinowactwa. Jak rozumiem, poprzednie alimenty Pani męża były ustalone z nim w drodze dobrowolnej, nieformalnej (nie w drodze umowy u notariusza, ugody sądowej czy też wyroku sądowego). Stąd też powinna Pani wnieść sprawę przed sąd angielski o zasądzenie alimentów od Pani męża na dzieci w określonej wysokości, wskazując jako datę początkową dzień, w którym alimenty nie zostały zapłacone na rzecz dzieci. Zgodnie z art. 3 tego rozporządzenia – sądami, które mają jurysdykcję do rozpoznania spraw dotyczących zobowiązań alimentacyjnych w państwach członkowskich są: a) sąd zwykłego miejsca pobytu pozwanego; lub b) sąd zwykłego miejsca pobytu wierzyciela; lub c) sąd, który zgodnie z prawem sądu ma jurysdykcję do prowadzenia postępowania dotyczącego statusu osoby, w przypadku gdy sprawa dotycząca zobowiązań alimentacyjnych jest związana z tym postępowaniem, chyba że jurysdykcja ta wynika tylko z obywatelstwa jednej ze stron; lub d) sąd, który zgodnie z prawem sądu jest właściwy do prowadzenia postępowania dotyczącego odpowiedzialności rodzicielskiej, w przypadku gdy sprawa dotycząca zobowiązań alimentacyjnych jest związana z tym postępowaniem, chyba że jurysdykcja ta wynika tylko z obywatelstwa jednej ze stron. W art. 3 rozporządzenia nr 4/2009 uregulowane zostały cztery podstawy jurysdykcji krajowej w sprawach alimentacyjnych, które mają charakter alternatywny, tzn. są całkowicie równorzędne i nie ma między nimi hierarchii. Gdy w konkretnej sprawie w odniesieniu do różnych państw członkowskich spełnione są poszczególne podstawy jurysdykcji wskazane w art. 3 rozporządzenia nr 4/2009, strona inicjująca postępowanie ma prawo wyboru państwa członkowskiego, w którym zostanie ono wszczęte. Przepis art. 3 reguluje nie tylko jurysdykcję krajową (właściwość międzynarodową), ale także właściwość miejscową konkretnego sądu i w tym zakresie wyłącza także stosowanie krajowych reguł co do właściwości miejscowej. Pozew o alimenty gdy pozwany przebywa w innym kraju Zgodnie z art. 3 lit. a rozporządzenia nr 4/2009 w sprawie dotyczącej zobowiązania alimentacyjnego właściwy jest sąd miejsca zwykłego pobytu pozwanego. Przez pozwanego należy rozumieć tu każdą osobę, przeciwko której skierowane jest żądanie w postępowaniu mającym za przedmiot zobowiązanie alimentacyjne. W myśl art. 3 lit. b rozporządzenia właściwy jest także sąd miejsca zwykłego pobytu wierzyciela. Przez wierzyciela należy tu rozumieć tylko osobę fizyczną, której należne są świadczenia alimentacyjne lub która występuje z roszczeniem o takie świadczenie (art. 2 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia nr 4/2009). Regulacja ta, wzorowana częściowo na art. 5 pkt 2 konwencji brukselskiej i rozporządzenia nr 44/2001 ustanawia podstawę jurysdykcji, która czyni uprzywilejowanym wierzyciela alimentacyjnego. Prowadzi ona bowiem to tzw. forum actoris w razie, gdy z powództwem występuje wierzyciel alimentacyjny. Przyjęcie tego rozwiązania stanowi wyraz założenia, że wierzyciel alimentacyjny jest z reguły podmiotem słabszym i zasługuje z tego powodu na ochronę. Uzasadnieniem omawianej regulacji nie jest jednak wyłącznie dążenie do wzmocnienia pozycji procesowej podmiotu dochodzącego alimentów. Sąd miejsca zwykłego pobytu wierzyciela alimentacyjnego ma lepsze możliwości ustalenia okoliczności, które decydują o potrzebach uprawnionego do alimentów, miarodajnych przy ocenie, jaki ma być wymiar świadczeń alimentacyjnych. Formalnie na podstawę określoną w art. 3 lit. b rozporządzenia nr 4/2009 powołać się może także dłużnik alimentacyjny, gdy to on występuje z żądaniem przeciwko wierzycielowi alimentacyjnemu. W sprawie alimentacyjnej właściwy może być również sąd, który zgodnie ze swoim prawem („prawem sądu”) ma jurysdykcję do prowadzenia postępowania dotyczącego statusu osoby w przypadku, gdy sprawa dotycząca zobowiązań alimentacyjnych jest związana z tym postępowaniem, chyba że jurysdykcja ta wynika tylko z obywatelstwa jednej ze stron (art. 3 lit. c rozporządzenia nr 4/2009). Chodzi tu o tzw. jurysdykcję pochodną (Annexzuständigkeit), uzasadnioną celowością koncentracji powiązanych postępowań w interesie zainteresowanych stron i sądu. Uregulowanie to wzorowane jest na art. 5 pkt 2 konwencji brukselskiej oraz rozporządzenia nr 44/2001. Jego stosowanie uwarunkowane jest kumulatywnym spełnieniem kilku przesłanek. Po pierwsze, prawo państwa członkowskiego musi przewidywać możliwość łącznego rozpoznania i załatwienia w jednym postępowaniu sprawy dotyczącej „statusu osoby” i zobowiązania alimentacyjnego. Sprawy dotyczące statusu osoby obejmują sprawy odnoszące się do stanu cywilnego. Będą to sprawy małżeńskie niemajątkowe (rozwód, separacja, unieważnienie małżeństwa, ustalenie istnienia albo nieistnienia małżeństwa – art. 1 ust. 1 lit. a rozporządzenia nr 2201/2003), jak i sprawy dotyczące pochodzenia dziecka (ustalenie albo zaprzeczenie ojcostwa lub macierzyństwa, ustalenie bezskuteczności uznania) albo przysposobienia. W świetle prawa polskiego orzekanie o alimentach następuje albo może następować w sprawie o rozwód (art. 58 § 1 i art. 60 § 1 i 2 oraz art. 444 separację (art. 58 § 1 w zw. z art. 613 § 1 oraz art. 60 § 1 i 2 w zw. z art. 614 § 4 a także art. 444 unieważnienie małżeństwa (art. 58 § 1 w zw. z art. 21 oraz art. 444 w zw. z art. 451 ustalenie ojcostwa (art. 143 i art. 458 § 1 a także o rozwiązanie przysposobienia (art. 125 § 1 W tych zatem tylko wypadkach art. 3 lit. c rozporządzenia nr 4/2009 będzie mógł stanowić podstawę ustalenia jurysdykcji krajowej sądów polskich dla rozstrzygania o zobowiązaniach alimentacyjnych. Po drugie, sąd państwa członkowskiego musi mieć – zgodnie ze swoim prawem – jurysdykcję krajową i być właściwy w sprawie dotyczącej statusu osoby. W grę wchodzi tu odwołanie nie tylko do prawa krajowego państwa członkowskiego, ale także do wiążących go umów międzynarodowych i – w zakresie, w którym istnieją – regulacji unijnych. Oznacza to, że w tym kontekście w sprawach małżeńskich niemajątkowych w pierwszej kolejności właściwe są regulacje rozporządzenia nr 2201/2003 (art. 3-5), a pozostałe regulacje tylko w granicach, o których mowa w art. 7 w zw. z art. 6 rozporządzenia nr 2201/2003. Po trzecie, jurysdykcja sądu państwa członkowskiego w sprawie dotyczącej statusu osoby nie może wynikać tylko z obywatelstwa jednej ze stron. Wątpliwości może budzić to, czy zastrzeżenie dotyczy treści normy jurysdykcyjnej, która uznaje za wystarczające dla ustanowienia jurysdykcji obywatelstwo jednej ze stron, czy też dotyczy konkretnego stanu faktycznego, w którym związek sprawy dotyczącej statusu osoby sprowadza się do tego, że jedna ze stron ma obywatelstwo państwa członkowskiego forum. Należy opowiedzieć się za drugim stanowiskiem – istnieniu jurysdykcji dla zobowiązania alimentacyjnego nie stoi zatem na przeszkodzie fakt, że regulacja, z której sąd państwa członkowskiego wywodzi swoją jurysdykcję w sprawie dotyczącej statusu osoby, przewiduje jako łącznik obywatelstwo jednej ze stron, jeżeli np. także druga strona ma obywatelstwo tego państwa. Tym bardziej nie ma podstaw do wyłączenia stosowania w sprawie alimentacyjnej podstawy jurysdykcji wskazanej w art. 3 lit. c rozporządzenia nr 4/2009, jeżeli jurysdykcja sądu państwa członkowskiego będzie wynikać z obywatelstwa obu stron bądź podstawy jurysdykcji nawiązującej do innego łącznika niż obywatelstwo albo wymagającej obok obywatelstwa dodatkowo innego jeszcze łącznika. Prawo polskie nie przewiduje obecnie obywatelstwa jednej ze stron jako jedynej podstawy jurysdykcji krajowej ani w sprawach małżeńskich niemajątkowych ani w sprawach dotyczących pochodzenia dziecka albo rozwiązania przysposobienia (art. 1103 zn. 2 Uznawanie wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich przez sądy za granicą Według art. 3 Rozporządzenia Rady (WE) NR 2201/2003 z dnia 27 listopada 2003 r. dotyczące jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej, uchylające rozporządzenie (WE) nr 1347/2000: 1. W sprawach orzeczeń dotyczących rozwodu, separacji lub unieważnienia małżeństwa jurysdykcję mają sądy państwa członkowskiego, a) na którego terytorium: – oboje małżonkowie mają zwykły pobyt, lub – małżonkowie mieli ostatnio oboje zwykły pobyt, o ile jedno z nich ma tam nadal zwykły pobyt, lub – strona przeciwna ma zwykły pobyt, lub – w przypadku wspólnego pozwu lub wniosku jedno z małżonków ma zwykły pobyt, lub – powód lub wnioskodawca ma zwykły pobyt, jeżeli przebywał tam od przynajmniej roku bezpośrednio przed wniesieniem pozwu lub wniosku, lub – powód lub wnioskodawca ma zwykły pobyt, jeżeli przebywał tam przynajmniej od sześciu miesięcy bezpośrednio przed wniesieniem pozwu lub wniosku i jest obywatelem tego państwa członkowskiego lub, w przypadku Zjednoczonego Królestwa i Irlandii, ma tam swój „domicile”;b) którego obywatelstwo posiadają oboje małżonkowie lub, w przypadku Zjednoczonego Królestwa i Irlandii, w którym mają swój wspólny „domicile”. 2. Pojęcie „domicile” na potrzeby niniejszego rozporządzenia określa się według prawa brytyjskiego i irlandzkiego. Tak więc to od Pani będzie zależało, czy sprawę wnieść w Polsce, czy też w Anglii oraz czy sprawę o alimenty połączyć ze sprawą o rozwód z mężem. Tak czy inaczej, wnosząc sprawę w Polsce, powinna Pani mieć pełnomocnika, zaś praca „na czarno” Pani męża nie powoduje, że uchyli się on od płacenia alimentów na dzieci. Zgodnie bowiem z art. 135 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego ( „§ 1. Zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. § 2. Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego. § 3. Świadczenia z pomocy społecznej lub funduszu alimentacyjnego, o którym mowa w ustawie z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2012 r. poz. 1228, z późn. zm.) podlegające zwrotowi przez zobowiązanego do alimentacji oraz świadczenia dla rodziny zastępczej nie wpływają na zakres obowiązku alimentacyjnego.” Natomiast według art. 136 – jeżeli w ciągu ostatnich trzech lat przed sądowym dochodzeniem świadczeń alimentacyjnych osoba, która była już do tych świadczeń zobowiązana, bez ważnego powodu zrzekła się prawa majątkowego lub w inny sposób dopuściła do jego utraty albo jeżeli zrzekła się zatrudnienia lub zmieniła je na mniej zyskowne, nie uwzględnia się wynikłej stąd zmiany przy ustalaniu zakresu świadczeń alimentacyjnych. Reasumując, według prawa europejskiego ma Pani prawo wnosić sprawę o alimenty zarówno przed sąd angielski, jak i przed sąd polski, gdyż oba sądy równorzędnie mają jurysdykcję w tych sprawach. Sąd polski będzie również właściwy w sprawie o rozwód (sąd miejsca pobytu pozwanego). Zatem szansa na uzyskanie alimentów jest ogromna. Problem będzie z ewentualnym ich wyegzekwowaniem. Komornik będzie musiał ustalić, czy ojciec posiada jakikolwiek majątek nadający się do egzekucji. Zatem powinna Pani uzyskać wyrok, który będzie podstawą do egzekucji alimentów przez komornika. Ojciec dzieci, jeśli nawet teraz nie wykazuje dochodów, kiedyś będzie musiał uzyskać jakikolwiek dochód, a wtedy zostanie on niezwłocznie zajęty przez komornika. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Zapytaj prawnika - porady prawne online .

Wniosek o egzekucję alimentów zasądzonych przez sąd rejonowy od obywatela polskiego mieszkającego w Holandii został przesłany do egzekucji stronie holenderskiej jeszcze w 2014 r. przez organ centralny. Takim organem jest w Polsce Ministerstwo Sprawiedliwości, natomiast organami wyznaczonymi przez MS do przekazywania wniosków do organów centralnych innych państw oraz do podejmowania związanych z tym działań są polskie sądy okręgowe. Czytaj także: Zmiany w zasądzaniu alimentów i ustalaniu kontaktów z dzieckiem Zanim wierzyciel złoży do prezesa sądu okręgowego wniosek o wykonanie zobowiązań alimentacyjnych przez dłużnika, musi uzyskać w polskim sądzie prawomocne orzeczenie zasądzające alimenty. Jest ono wykonalne w innych państwach na podstawie konwencji nowojorskiej z 1956 r. o dochodzeniu roszczeń alimentacyjnych za granicą oraz rozporządzenia Rady (WE) nr 4/2009 w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń oraz współpracy w sprawach zobowiązań alimentacyjnych. W 2018 r. centralny organ holenderski, do którego sąd okręgowy przekazał wniosek alimentacyjny, poinformował, że komornik zamknął sprawę. Próby zajęcia konta bankowego okazały się bezskuteczne, a z ostatniego badania sytuacji finansowej dłużnika wynika, że nie jest on w stanie płacić alimentów. W polskim prawie komornik nie może z urzędu umorzyć postępowania alimentacyjnego. A nawet gdyby w prawie holenderskim były inne zasady, takie umorzenie z urzędu z powodu bezskuteczności egzekucji powinno być doręczone wierzycielce z pouczeniem o możliwości zaskarżenia. Tymczasem prezes SO zarządził zamknięcie sprawy. W skardze na to zarządzenie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wierzycielka poinformowała, że dłużnik alimentacyjny, który od 2002 r. mieszka w Holandii, jest związany z obywatelką holenderską. Od kwietnia 2011 r. nie płaci alimentów, a do momentu wniesienia skargi do WSA zaległości urosły do 290 tys. zł. WSA musiał najpierw generalnie rozstrzygnąć, czy w ogóle może się zajmować takimi sprawami. Po skomplikowanym wywodzie prawnym, w którym sąd sięgnął do uchwały siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 1998 r., doszedł do wniosku, że zaskarżone zarządzenie prezesa SO mieści się w kategorii czynności administracji publicznej. Może więc zostać zaskarżone do sądu administracyjnego. Po rozstrzygnięciu tej wstępnej kwestii WSA ocenił, że uzasadnienie zarządzenia prezesa SO zostało sporządzone z naruszeniem przepisów kodeksu postępowania administracyjnego. Nie odniesiono się do zarzutów i twierdzeń skarżącej. Nie wyjaśniono, dlaczego prezes SO uznał pismo centralnego organu holenderskiego za orzeczenie kończące sprawę egzekucji alimentów. A jeśli nawet tak było, dlaczego tego pisma nie dostarczono wierzycielce. Miało to istotny wpływ na wynik sprawy – stwierdził WSA. Celem rozporządzenia Rady (WE) nr 4/2009 jest bowiem, aby dłużnik alimentacyjny, który wyjechał za granicę lub tam mieszka, nie unikał zapłaty alimentów, a zasądzone alimenty zostały wyegzekwowane. Główny ciężar aktywności jest przy tym przerzucony na sąd okręgowy jako na organ wyznaczony do wykonywania zadań organu centralnego. Sąd okręgowy nie wykazał jednak, że należycie wykonał te obowiązki – orzekł WSA – i uchylił zaskarżone zarządzenie. Sprawa będzie więc rozpatrywana ponownie. Sygnatura akt: III SA/Kr 1209/18 Autopromocja Specjalna oferta letnia Pełen dostęp do treści "Rzeczpospolitej" za 5,90 zł/miesiąc KUP TERAZ

Kinderbijslag – zasiłek rodzinny na dziecko w Holandii dla Polaków Zasiłki rodzinne przyznawane rodzicom w Holandii przysługują im na te dzieci, które jeszcze nie ukończyły 18. roku życia. Holenderski zasiłek rodzinny dla Polaków jest przeznaczony przede wszystkim na pokrycie kosztów utrzymania i wychowania nie tylko dzieci własnych, ale także: adoptowanych, takich, dla których jesteś rodziną zastępczą, pasierbów, innych dzieci, które są wychowywane i utrzymywane w Twojej rodzinie jak własne. Rodzinne w Holandii – jakie warunki musisz spełniać? Zastanawiasz się, jakie warunki jako wnioskodawca musisz spełnić, aby Twój wniosek o rodzinne w Holandii został rozpatrzony pozytywnie? Zapoznaj się z poniższą listą, a w przypadku niezrozumienia któregokolwiek punktu skontaktuj się z przedstawicielem firmy ALL-TAX. Z pewnością uzyskasz szczegółową i wyczerpującą odpowiedź wyjaśniającą niezrozumiałe dla Ciebie kwestie. Twoje miejsce pracy lub zamieszkania musi znajdować się na terenie Holandii. Musisz bezwzględnie opłacać składki na ubezpieczenie społeczne. Twoje dziecko musi pozostać na Twoim utrzymaniu. Jeżeli jako wnioskodawca nie jesteś zameldowany z dzieckiem pod wspólnym adresem, koniecznie musisz przedstawić dowody przekazywania środków pieniężnych na utrzymywanie dziecka jego rodzicowi lub opiekunowi (mogą to być na przykład wyciągi bankowe). W jaki sposób wypłacany jest zasiłek rodzinny w Holandii? SVB (Sociale Verzekeringsbank) to instytucja, która zajmuje się realizowaniem holenderskich ubezpieczeń społecznych. Minimalna wymagana przez SVB kwota przekazywanych środków na utrzymanie Twojego dziecka wynosi od nieco ponad 230 euro do prawie 330 euro kwartalnie, w zależności od wieku dziecka. Zasiłek rodzinny z Holandii wypłacany jest kwartalnie w następujących wysokościach: 230,69 euro na dziecko do 5. roku życia, 280,13 euro na dzieci w przedziale wiekowym od 6. do 11. roku życia, 329,56 euro na dzieci mające od 12 do 18 lat. Ważne – pierwsza wypłata należy Ci się za kwartał następujący po miesiącu, w którym urodziło się Twoje dziecko. Okres zasiłkowy rozpoczyna się w styczniu, kwietniu, lipcu lub październiku. Holenderski zasiłek rodzinny – czym jest Zorgtoeslag? Zorgtoeslag jest dodatkiem do ubezpieczenia zdrowotnego, który rekompensuje poniesione przez Ciebie koszty. Możesz go uzyskać tylko za te miesiące, w których opłacałeś składkę na holenderskie ubezpieczenie zdrowotne (Zorgverzekering) w pierwszym dniu danego miesiąca. Aby otrzymać Zorgtoeslag, należy spełniać następujące warunki. Mieć ukończony 18. rok życia. Otrzymywać dochody nieprzekraczające 28 482 euro. (dotyczy osób rozliczających się samodzielnie, dla osób rozliczających się z partnerem fiskalnym, kwota wynosi 39 979 euro). Mieć wykupione holenderskie ubezpieczenie. Otrzymywałeś dodatek Zorgtoeslag w poprzednich latach? Wobec tego za rok 2022 zostanie Ci on przyznany automatycznie. W związku z tym nie ma potrzeby, abyś starał się o niego ponownie. Dodatek zostanie przyznany przez holenderski urząd w formie prognozy, to znaczy zostanie naliczony w przybliżeniu. W 2022 roku jest to 111 euro za każdy miesiąc, w którym podatnik był ubezpieczony. Zorgtoeslag – co jeszcze musisz wiedzieć na temat dodatku do ubezpieczenia? Poznaj kilka ważnych informacji związanych z ubezpieczeniem Zorgtoeslag, które musisz wziąć pod uwagę przed złożeniem stosownych dokumentów. Aby otrzymać dodatek jako wnioskodawca musisz pobierać zasiłek rodzinny. Twoje roczne dochody w 2022 roku nie przekroczyły 31 138 euro (lub 39 979 euro w przypadku par) Dodatek Zorgtoeslag jest wypłacany na każde Twoje dziecko do momentu, aż uzyska ono wiek pełnoletni. O dodatek Zorgtoeslag wystarczy zawnioskować jeden raz. To oznacza, że w następnych latach będzie on przedłużany automatycznie.

Przebywanie za granicą nie zwalnia od płacenia alimentów. Od zobowiązanego do alimentacji rodzica, który wyjechał za granicę, można wyegzekwować alimenty przede wszystkim na dwa sposoby. Adam Kuchta, redaktor portalu W przypadku gdy rodzic przebywający za granicą uchyla się od tego obowiązku, istnieją prawne instrumenty dochodzenia roszczeń. Sposób egzekucji zależy przede wszytki od kraju pobytu dłużnika. W sytuacji gdy przebywający za granicą rodzic uchyla się od płacenia alimentów, zazwyczaj w pierwszej kolejności należy uzyskać w Polsce wyrok sądowy zasądzający alimenty. Następnie postępowanie (tzn. sposób oraz miejsce dochodzenia roszczeń) zależy od tego, w jakim państwie przebywa osoba zobowiązana do świadczeń alimentacyjnych, tzn. czy w państwie członkowskim Unii Europejskiej; czy w innym państwie, z którym Polska zawarła umowę dotyczącą uznawania i wykonywania wyroków alimentacyjnych; czy też w państwie, z którym Polska zawarła porozumienie o wzajemności faktycznej w dochodzeniu roszczeń alimentacyjnych. Sposoby egzekwowania alimentów z zagranicy Od zobowiązanego do alimentacji rodzica, który wyjechał za granicę, można wyegzekwować alimenty przede wszystkim na dwa sposoby: pierwszy sposób odbywa się trybie zawartym w Konwencji Nowojorskiej, drugi natomiast – na podstawie rozporządzenia Rady Wspólnoty Europejskiej w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń oraz współpracy w zakresie zobowiązań alimentacyjnych. Polecamy: Pozew o alimenty - wzór Oznacza to, że w sytuacji gdy państwo na terytorium którego przebywa dłużnik jest uczestnikiem Konwencji Nowojorskiej o dochodzeniu roszczeń alimentacyjnych za granicą można niniejszych roszczeń dochodzić w oparciu o jej założenia. Należy jednak zaznaczyć, że rozporządzenie Rady (WE) ma pierwszeństwo stosowania przed Konwencją Nowojorską. Konwencję Nowojorską można stosować po tej dacie jedynie dla państw nie będących stroną niniejszego rozporządzenia. Dodatkowo możliwe jest także dochodzenie alimentów bezpośrednio w kraju, w którym przebywa dłużnik. Przy wyborze tej drogi dochodzenia roszczeń wniosek w języku danego państwa składa się do właściwego organu zagranicznego, którym najczęściej jest sąd. Ważne! W praktyce z wyrokiem zasądzającym alimenty należy się zwrócić do sądu okręgowego właściwego dla miejsca pobytu dziecka o przesłanie dokumentów upoważniających do przeprowadzenia egzekucji alimentów do właściwej instytucji zagranicznej w państwie pobytu rodzica. Następnie zagraniczny sąd nadaje sprawie klauzulę wykonalności, czyli stwierdza, że na podstawie polskiego orzeczenia można wszcząć postępowanie egzekucyjne. Zostanie ono przeprowadzone zgodnie z prawem państwa, w którym przebywa niepłacący alimentów rodzic. Egzekucja alimentów na podstawie Konwencji Nowojorskiej Jednym ze sposobów na egzekucję alimentów jest skorzystanie z Konwencji Nowojorskiej, którą podpisało kilkadziesiąt państw. W tej procedurze osoba uprawniona do alimentów lub jej przedstawiciel ustawowy powinien zwrócić się do sądu okręgowego właściwego ze względu na swoje miejsce zamieszkania z prośbą przesłanie do sądu w kraju pobytu dłużnika alimentacyjnego dokumentów upoważniających do przeprowadzenia egzekucji w celu uzyskania alimentów. Ważne! Do państw będących uczestnikami Konwencji Nowojorskiej należą: Algieria, Argentyna, Australia, Barbados, Białoruś, Bośnia i Hercegowina, Brazylia, Burkina Faso, Chile, Chorwacja, Czarnogóra, Dania, Ekwador, Estonia, Filipiny, Finlandia, Gwatemala, Haiti, Izrael, Kazachstan, Kirgistan, Kolumbia, Luksemburg, Macedonia, Maroko, Meksyk, Mołdowa, Monako, Niger, Norwegia, Nowa Zelandia, Pakistan, Portugalia, Republika Środkowo-Afrykańska, Serbia, Seszele, Sri Lanka, Surinam, Szwajcaria, Tajwan, Turcja, Ukraina, Urugwaj, Watykan, Zielony Przylądek. Jakie potrzebne dokumenty? Złożenie wniosku w celu uzyskania alimentów przy wykorzystaniu Konwencji Nowojorskiej wymaga zebrania następujących dokumentów: wniosku w sprawie uzyskania świadczeń alimentacyjnych, pełnomocnictwa upoważniające organ zagraniczny do prowadzenia egzekucji świadczeń alimentacyjnych - podpisane przez wierzyciela w obecności notariusza, oryginału zupełnego odpisu aktu urodzenia dziecka, oryginału skróconego aktu małżeństwa, kserokopii wyroku zasądzającego alimenty, zaświadczenia o kontynuowaniu nauki, szczegółowego wykaz zaległości alimentacyjnych (sporządzony własnoręcznie przez wierzyciela) informacji dotyczących konta bankowego (nazwy, adresu banku, numeru konta, numerów SWIFT - BIC i IBAN), podpisanych fotografie: dłużnika, wierzyciela i dziecka, podania wierzyciela o przyjęcie wniosku. Egzekucja alimentów na podstawie unijnego rozporządzenia Drugą z możliwości egzekwowania alimentów jest zastosowanie rozporządzenia Rady Wspólnot w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń oraz współpracy w zakresie zobowiązań alimentacyjnych. W trybie tego rozporządzenia osoba nieotrzymująca alimentów może wystąpić za pośrednictwem sądu okręgowego właściwego dla swojego miejsca zamieszkania do specjalnego urzędu centralnego w kraju Unii Europejskiej, w którym mają być dochodzone alimenty. Rozporządzenie można stosować tylko na terenie krajów członkowskich Unii Europejskiej, za wyjątkiem Danii. Warto jednak mieć świadomość, że stosowana na jego podstawie procedura ma zastosowanie tylko do wyroków zasądzających alimenty orzeczone po 1 marca 2002 r. Dzięki rozporządzeniu zasądzane w krajach UE alimenty są szybciej egzekwowane w Polsce bez konieczności potwierdzania wykonalności zagranicznych orzeczeń. Niezbędne dokumenty W celu złożenia wniosku o uzyskanie alimentów w trybie rozporządzenia należą: podanie wierzyciela do Prezesa Sądu Okręgowego, wniosek wierzyciela (formularz załącznik VI do rozporządzenia), wyciąg z orzeczenia (formularz załącznik l lub II do rozporządzeni) - wypełnia sąd, który wydał orzeczenie na pisemny wniosek wierzyciela, odpis wyroku/postanowienia zasądzający alimenty z klauzulą prawomocności przygotowany do obrotu zagranicznego, zestawienie zaległości alimentacyjnych. Natomiast dokumenty potrzebne do złożenia wniosku o poszukiwanie dłużnika w celu uzyskania alimentów to: podanie wierzyciela do Prezesa Sądu Okręgowego , wniosek o poszukiwanie dłużnika ( formularz nr. V do rozporządzenia), kopia wyroku/postanowienia/ugody zasądzającego/j alimenty z klauzulą prawomocności oraz przygotowany do obrotu zagranicznego, zestawienie zaległości, wyciąg z orzeczenia (formularz załącznik l lub II do rozporządzenia) - wypełnia sąd, który wydał orzeczenie na pisemny wniosek wierzyciela. Polecamy: Alimenty i ustalenie ojcostwa - odpowiedzi prawnika

Co zrobić w sytuacji gdy zobowiązany do płacenia alimentów wyjeżdża z Polski i przebywa za granicą? Egzekucja alimentów będzie trudniejsza, ale możliwa. Od czego zacząć? Wszystko zależy od kraju, w którym przebywa dłużnik. Procedury egzekwowania alimentów są regulowane w konwencjach międzynarodowych i umowach wzajemnych miedzy Polską i innymi państwami. Gdy dłużnik znajduje się na terenie Unii EuropejskiejGdy dłużnik alimentacyjny wyjechał z Polski już po wydaniu wyroku zasądzającego alimenty egzekucja odbywa się w kraju Unii, w którym przebywa. Krok po kroku Aby wszcząć egzekucję za granicą należy w pierwszej kolejności złożyć wniosek o stwierdzenie wykonalności takiego orzeczenia do sądu kraju, w którym dłużnik przebywa (odpowiednie instytucje są podane w załączniku nr II do rozporządzenia nr 44/2001, tzw. pierwszego rozporządzenia brukselskiego). Egzekucję rozpoczynamy więc od razu w kraju skutecznie złożyć taki wniosek, należy wcześniej ustalić adres dłużnika. Wniosek taki składa się bowiem do sądu miejsca zamieszkania dłużnika. Należy potem podać go jako „adres do doręczeń”. Jeżeli prawo danego Państwa Członkowskiego nie przewiduje wskazywania takiego adresu, wnioskodawca wskazuje pełnomocnika do doręczeń. Do wniosku dołączyć trzeba:- odpis wyroku sądu polskiego zasądzającego alimenty i inne dokumenty wskazujące na obowiązek świadczenia – np. akt urodzenia zaświadczenie wystawione przez sąd polski, który wydał wyrok – jest to specjalne zaświadczenie wystawiane na potrzeby są to żadne urzędowe formularze, natomiast muszą być przetłumaczone przez tłumacza do zasady koszty takiego postępowania ponosi się samodzielnie. Przed wniesieniem wniosku można jednak zwrócić się do sądu polskiego z prośbą o pomoc prawną i zwolnienie z kosztów - w praktyce - z opłaty za tłumaczenie Kiedy dłużnik alimentacyjny zostanie umieszczony w rejestrze?Wniosek o zwolnienie składa się w wydziale cywilnym własnego sądu okręgowego wraz z dowodem, że pokrycie takich kosztów jest niemożliwe bez uszczerbku dla utrzymania siebie lub swojej rodziny. Jeśli sąd uwzględni żądanie sam przekaże taki wniosek wraz z dokumentami do odpowiedniego organu w kraju krajem Unii, który nie przewiduje takiej procedury jest Dania. Inne kraje Gdy dłużnik przebywa poza Unią najczęściej zastosowanie ma Konwencja Nowojorska o dochodzeniu roszczeń alimentacyjnych za granicą. Procedura z konwencji jest bezpłatna i prostsza o tyle, że sąd polski zawsze pośredniczy w dochodzeniu sądu okręgowego swego miejsca zamieszkania należy złożyć wniosek o dochodzenie alimentów. Wniosek składa się na specjalnym formularzu z załącznikami. Wzory takich wniosków znajdują się w do niego zawsze dołączyć odpis wyroku zasądzającego alimenty i adres miejsca zamieszkania dłużnika, potrzebny do ustalenia właściwości sądu zagranicznego, w którym będzie toczyła się każdego kraju wymaga innych dokumentów, dlatego to sąd informuje o formalnościach, jakich należy dopełnić. Warto pytać o radę, ponieważ pracownicy sądu są zobowiązani wyjaśniać wszelkie Porada prawnaSąd sam przesyła wniosek do właściwego organu w państwie, w którym przebywa wniosek nie podlega opłacie. Należy jednak opłacić koszty wydania odpisów dokumentów urzędowych. Co robić gdy postępowanie egzekucyjne wszczęto w Polsce?Ojciec dziecka jest zobowiązany wyrokiem sądowym do płacenia alimentów na dziecko. Od pewnego czasu pracuje we Francji. Zanim wyjechał, matka wszczęła postępowanie egzekucyjne w Polsce. Aby odzyskać alimenty zza granicy powinna wystąpić o umorzenie postępowania egzekucyjnego i zwrot wyroku sądu. Gdy nie można ustalić miejsca zamieszkania dłużnikaJeżeli osoba uprawniona do alimentów nie potrafi wskazać miejsca pobytu dłużnika za granicą, może się starać o wypłatę świadczenia z Funduszu Alimentacyjnego. Wcześniej jednak powinna wszcząć jedną z procedur opisanych powyżej (lub przewidzianych przez umowy wzajemne).Zobacz serwis: Fundusz alimentacyjnyDopiero gdy okaże się, że egzekucja za granicą jest bezskuteczna, należy wystąpić o zaświadczenie z sądu, że podjęto wszystkie dostępne należy złożyć wniosek w swoim urzędzie gminy o przyznanie świadczenia alimentacyjnego. Świadczenie będzie wypłacane w wysokości zasądzonych alimentów, ale nie wyższej niż 500 zł. Wzór pozwu o alimenty znajdziesz tutaj

Niebieska Linia 2/2012 Warto walczyć o prawo do alimentów nawet wtedy, gdy dłużnik przebywa za granicą. Procedura egzekwowania alimentów nie jest skomplikowana, a złożenie wniosku nie wiąże się z dodatkowymi opłatami za tłumaczenie dokumentów. W artykule omówiono bezpłatną i przyspieszoną drogę egzekwowania należności alimentacyjnych przez wierzycieli polskich wobec dłużników, którzy przebywają w innym państwie członkowskim należącym do Unii Europejskiej. Dłużnik alimentacyjny, który wyjechał za granicę, aby tym samym uniknąć zapłaty alimentów, nie pozostaje bezkarny. Przepisy unijne i zharmonizowane z nimi przepisy polskie pozwalają wierzycielom alimentacyjnym sięgnąć po przychody osiągane przez dłużników za granicą celem zaspokojenia należności alimentacyjnych. Procedura egzekwowania alimentów za granicą nie jest skomplikowana, ponieważ odbywa się za pośrednictwem sądu polskiego, nie wiąże się z kosztami, a ponadto wierzyciel może liczyć na pomoc sądu polskiego. Przyjazne, proste procedury mają zachęcić wierzycieli do korzystania z narzędzi stworzonych z myślą o ochronie ich interesów. Dłużnik, wierzyciel, alimenty Wierzyciel alimentacyjny to osoba, na której rzecz zostały zasądzone alimenty, np. syn, córka, żona. Dłużnik alimentacyjny to przeciwnik wierzyciela alimentacyjnego czyli osoba, która na mocy orzeczenia sądowego, zobowiązana jest do płacenia alimentów, np. mąż, ojciec. Alimenty (zobowiązanie alimentacyjne) to należność, którą dłużnik alimentacyjny powinien uiszczać na rzecz wierzyciela. Wierzyciel alimentacyjny, aby móc dochodzić zapłaty alimentów za granicą, musi najpierw W sądzie polskim uzyskać prawomocne orzeczenie sądowe zasądzające alimenty. Procedura pozwalająca na egzekwowanie alimentów za granicą znajduje zastosowanie także do ugod sądowych. Natomiast niewystarczające okaże się prywatne" porozumienie zawarte przez wierzyciela i dłużnika, co do wysokości alimentów. W takiej sytuacji konieczne będzie wniesienie do sądu pozwu o zapłatę (i ewentualne zawarcie ugody sądowej), ponieważ co do zasady alimenty za granicą mogą być egzekwowane na podstawie orzeczenia sądowego. Orzeczenie zasądzające alimenty wydane przez sąd polski jest jednak wykonalne w innym państwie członkowskim bez dokonywania dodatkowych formalności. Ogromnym ułatwieniem dla wierzycieli jest okoliczność, że alimenty mogą być egzekwowane za granicą, nawet jeśli wierzyciel nie zna adresu dłużnika. Jedyne potrzebne dane to kraj, w którym dłużnik przebywa oraz ostatni znany adres. Wystarczające zatem okażą się informacje, że dłużnik przebywa w Anglii, w Niemczech, w Holandii, czy w innym państwie członkowskim oraz podanie ostatniego znanego wierzycielowi miejsca pobytu dłużnika. Organ w państwie, do którego trafi wniosek o odzyskanie należności alimentacyjnych, podejmuje we własnym zakresie działania, mające na celu ustalenie dokładnego miejsca pobytu dłużnika (nie obciąża przy tym wierzyciela jakimikolwiek kosztami). Takie czynności mogą przedłużyć procedurę o kilka miesięcy, ale mimo wszystko warto czekać, ponieważ brak wiedzy o adresie dłużnika nie skazuje z góry wniosku na niepowodzenie. Praktyka sądowa potwierdza, że wielokrotnie adres dłużnika został ustalony, a alimenty wyegzekwowane. Każda inna informacja o dłużniku, jaką dysponuje wierzyciel, np. PESEL, dane z dowodu osobistego, imiona rodziców, poprzedni pracodawca, nazwiska i adresy członków rodziny dłużnika, dane dotyczące pojazdu lub nieruchomości, których dłużnik jest właścicielem, informacje o Urzędzie Skarbowym czy ZUS mogą okazać się pomocne. Wierzyciel we własnym zakresie może wystąpić z pismem do konsulatu polskiego w innym państwie członkowskim o udzielnie informacji o adresie dłużnika, jego pracodawcy lub podanie innych danych dotyczących dłużnika, argumentując to celami związanymi z egzekucją należności pieniężnych i powołując się na orzeczenie sądowe zasądzające alimenty. Właściwy organ centralny w państwie, do którego został przekazany wniosek, może ponadto podjąć działania mające na celu ustalenie dochodów lub majątku dłużnika, co przecież jest najważniejszym czynnikiem skuteczności egzekucji. Wystarczy wniosek Konieczne jest złożenie wniosku o wykonanie orzeczenia w sprawie zobowiązań alimentacyjnych. Wniosek składa wierzyciel alimentacyjny. Wniosek składany jest do Sądu Okręgowego właściwego dla miejsca pobytu wierzyciela. Jeśli np. wierzyciel mieszka we Wrocławiu, właściwy będzie Sąd Okręgowy we Wrocławiu (VI Wydział Cywilny Wizytacyjny). Sąd polski ustala organ centralny za granicą, któremu wniosek zostanie przekazany. Wniosek sporządzony jest na formularzu, który wierzyciel może otrzymać w sądzie wraz z informacją, jak formularz należy wypełnić. We wniosku wierzyciel podaje informacje dotyczące sposobu płatności alimentów, czy ma być to płatność na wskazany rachunek bankowy wierzyciela czy też czekiem. Kompletny wniosek wraz z załącznikami sąd polski przekazuje do organu centralnego w państwie członkowskim, w którym dłużnik przebywa. Wniosek podlega prawu państwa, na terytorium którego alimenty mają być egzekwowane, czyli jeśli sąd polski przekazuje wniosek do sądu w Anglii, właściwe do rozpoznania wniosku będzie prawo angielskie. Wierzyciel może złożyć wniosek do sądu polskiego tylko wtedy, gdy w Polsce ma miejsce pobytu. Do wniosku, o którym mowa powyżej, powinny zostać załączone następujące dokumenty: - odpis prawomocnego orzeczenia sądowego zasądzającego alimenty wraz z klauzulą wykonalności (w praktyce o odpis orzeczenia zwraca się sąd okręgowy do sądu, który wydał orzeczenie), - wyciąg z orzeczenia/ugody sądowej w sprawie zobowiązań alimentacyjnych wydawany przez sąd polski na formularzu, zawierający informacje o wierzycielu, dłużniku oraz o zobowiązaniu alimentacyjnym jego kwocie (czy kwota płatna jednorazowo w ratach), terminie płatności, odsetkach (o wyciąg wnioskuje wierzyciel alimentacyjny), - dokument wykazujący stan zaległości i podający datę ich wyliczenia, w którym wskazuje się kwoty należne od dłużnika, a także kwoty już otrzymane (wierzyciel uzyska informację w sądzie, w jak sposób taki dokument sporządzić). Przy wypełnianiu formularza wniosku oraz w sprawie dokumentów do wniosku wierzyciel może liczyć na pomoc sądu, który czuwa nad tym, aby wszystkie dokumenty zostały zgromadzone. Za granicą Organ w innym państwie członkowskim, do którego został skierowany wniosek, potwierdza jego wpływ w terminie 30 dni od dnia otrzymania oraz zawiadamia o podjętych wstępnych działaniach i wzywa o dodatkowe dokumenty lub informacje, jeśli okażą się potrzebne. Po upływie kolejnych 30 dni organ informuje sąd polski o stanie zaawansowania sprawy. Wyznacznikiem działania organów zajmujących się odzyskiwaniem należności alimentacyjnych powinno być stosowanie najsprawniejszych i najskuteczniejszych metod. W praktyce okazuje się, że najszybciej działają organy w Niemczech (pierwszą informację sąd polski otrzymuje po upływie 2-3 tygodni), co nie do końca przekłada się na powodzenie egzekucji. Najwyższym wskaźnikiem ściągalności alimentów mogą pochwalić się angielskie organy egzekucyjne, co ważne, bo do tego kraju najczęściej kierowane są wnioski. W tym obszarze dobrze wypada też Holandia oraz Belgia. Natomiast na tle państw członkowskich blado wypadają Włochy i Hiszpania, głównie z powodu przewlekłego postępowania. Szansę na zaspokojenie wierzyciela alimentacyjnego są duże, ponieważ w przeważającej większości dłużnicy pracują legalnie i ujawniają swoje dochody, rejestrując się w zagranicznych organach rentowych i skarbowych. Należy dodać, że egzekucja należności alimentacyjnych odbywa się według przepisów postępowania egzekucyjnego obowiązujących w danym kraju, czyli jeśli np. wniosek został skierowany do Belgii, to według prawa belgijskiego. Podsumowanie Dlaczego warto złożyć wniosek o egzekucję alimentów za granicą za pośrednictwem sądu polskiego? Kluczowe korzyści: 1. bezpłatna procedura (wniosek nie podlega opłacie), wierzyciel nie jest obciążany kosztami egzekwowania należności alimentacyjnych; 2. wierzyciel nie musi znać adresu pocztowego dłużnika w innym kraju, wystarczy, że wie, w jakim państwie dłużnik przebywa; 3. wierzyciel nie musi mieć pełnomocnika w państwie, w którym alimenty będą egzekwowane; 4. od wierzyciela nie wolno wymagać tłumaczeń, zatem nie ma także dodatkowych kosztów tłumacza; 5. dużą zaletą jest efektywna współpraca sądu polskiego z organami centralnymi w innych państwach członkowskich oparta przede wszystkim na najszybszych i najskuteczniejszych dostępnych sposobach komunikowania się; 6. korzystny system pomocy prawnej, pomoc pracowników sądów polskich w procedurze związanej z egzekucją alimentów, w tym udzielanie szczegółowych wyjaśnień, informowanie o prawach, dochodzeniu roszczeń, pomoc przy wypełnieniu wniosku, udostępnianie formularzy; 7. pomoc w uzyskaniu odpowiednich informacji o dochodach i innych aspektach sytuacji finansowej dłużnika, w tym informacji o jego majątku; 8. procedura w języku polskim. Uproszczona procedura przekazywania wniosków o wykonanie orzeczenia zasądzającego alimenty za pośrednictwem sądu polskiego wprowadzona na obszarze wspólnotowym często decyduje o zaspokojeniu wierzyciela alimentacyjnego. Warto zatem z tej procedury korzystać, ponieważ główny ciężar aktywności został przerzucony na sąd, a dochodzenie alimentów od dłużników przebywających za granicą dotyczy wszystkich krajów UE, zwłaszcza Anglii, Niemiec i Irlandii. Podstawa prawna: 1. Rozporządzenie Rady (WE) Nr 4/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń oraz współpracy w zakresie zobowiązań alimentacyjnych ( UE L z dnia 10 stycznia 2009 r.). 2. Protokół haski z 23 listopada 2007 r. o prawie właściwym w sprawach zobowiązań alimentacyjnych (2009/ /941/WE, zwany Protokołem haskim z 2007 roku"). Sylwia Gładysz - aplikantka radcowska w Kancelarii Radców Prawnych R. Ptak i Wspólnicy sp. k., Wrocław. Inne z kategorii Mniej Niebieskich Kart, ale niekoniecznie mniej przemocy (komentarz Renaty Durdy) Jak podaje Dziennik Gazeta Prawna, spadła liczba zgłoszeń od pracowników socjalnych i policjantów, wzrosła natomiast od pracowników oświaty i ochrony... czytaj dalej Poradnia mailowa "Niebieskiej Linii" w dobie pandemii Szanowni Państwo, Pragniemy przypomnieć, iż od wielu lat Niebieska Linia IPZ prowadzi również Poradnię Mailową. Porad mailowych udzielają pracownicy... czytaj dalej

Od dwóch lat mieszkam z dziećmi w Wielkiej Brytanii. Były mąż oświadczył, że skoro mieszkam za granicą, nie będzie płacił alimentów, bo według przepisów w takie sytuacji alimenty od niego się nie należą. Czy to prawda, że dzieci tracą prawo do alimentów, jeśli mieszkają za granicą a nie w Polsce? Czy miejsce zamieszkania dzieci ma wpływ na obowiązek alimentacyjny? Podstawę prawną niniejszej opinii stanowią przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego ( Z treści Pani pytania wynika, iż zamieszkuje Pani za granicą wraz z dziećmi. Były małżonek wskazał, iż z tego powodu nie zamierza płacić alimentów na dzieci. Wolą Pani, jak mniemam, nie jest zrzeczenie się alimentów. W pierwszej kolejności wyraźnie podkreślić należy, że to, czy alimenty się należą, czy też nie, nie jest zależne od miejsca zamieszkania dzieci. Obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo. Rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Innymi słowy bez względu na to, gdzie Pani z dziećmi będzie przebywała, były małżonek, a ojciec dzieci, będzie zobowiązany do łożenia na ich utrzymanie. Alimenty są świadczeniem ściśle osobistym i nie można ich także przenieść na inną osobę. Zrzeczenie się alimentów może mieć charakter dobrowolny w ten sposób, że matka dziecka nie będzie ich dochodziła. Żadne oświadczenie nie pozbawi Pani jednak dochodzenia alimentów na przyszłość. Nie można bowiem zrzec się alimentów na przyszłość, niejako „na zapas”. Istotna z punktu widzenia Pani interesu jest treść art. 135 § 1 zgodnie z którym zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Nadto wskazać należy, iż wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej, może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego. Od czego zależy wysokość alimentów na dzieci? Ustawodawca w sposób jednoznaczny posługuje się sformułowaniem, iż zakres świadczeń alimentacyjnych jest uzależniony od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego nie należy kojarzyć z wysokością faktycznych zarobków, bądź też czystego dochodu z majątku. W ocenie zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego mieszczą się także te niewykorzystane, jeżeli tylko są realne, a potrzebom uprawnionych zobowiązany nie jest w stanie sprostać posiadanymi środkami. Możliwości zarobkowe – to zarówno te przybierające postać pieniężną, jak i te, pobierane w naturze. Wynagrodzeniem są także świadczenia uzupełniające wynagrodzenie podstawowe (premie, dodatki, tzw. trzynasta pensja, nagroda jubileuszowa itp.). Jak wskazuje Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 16 maja 1975 r., sygn. akt III CRN 48/75 „zasadne i zgodne z treścią art. 135 kro – jest oparcie się na możliwościach zarobkowych pozwanego, a nie tylko na jego aktualnych zarobkach. Zakres obowiązku alimentacyjnego może i powinien być większy od wynikającego z faktycznych zarobków i dochodów zobowiązanego, jeśli przy pełnym i właściwym wykorzystaniu jego sił i umiejętności zarobki i dochody byłyby większe, a istniejące warunki społeczno-gospodarcze i ważne przyczyny takiemu wykorzystaniu nie stoją na przeszkodzie (por. orzeczenie Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 9 stycznia 1959 r. III CR 212/58 OSPiKA 1960/2 poz. 41)”. Potrzeby dzieci a możliwości finansowe rodziców płacących alimenty Z treści pytania nie wynika, jakoby były małżonek miał jakiekolwiek problemy zdrowotne, a to z kolei pozwala wyprowadzić twierdzenie, że jest zdolny do pracy. Jeżeli jest zdolny do pracy, to może zarabiać na utrzymanie dzieci. W toku postępowania o alimenty sąd w pierwszej kolejności winien ustalić, jakie są usprawiedliwione potrzeby dzieci, a następnie ustalić możliwości zarobkowe rodziców i możliwości majątkowe. Istotne dla Pani jest orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 6 maja 1967 r., sygn. akt III CR 422/66 zgodnie z którym: „przez obowiązek alimentacyjny dostarczania środków utrzymania przewidziany w art. 128 i 133 § 2 kro, rozumieć należy obowiązek zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb osoby uprawnionej potrzebującej alimentacji; obowiązek ten może polegać również na dostarczeniu osobie znajdującej się w niedostatku mieszkania, opieki lekarskiej i domowej”. Nadto w wyroku z dnia 21 maja 1975 r., sygn. akt III CRN 72/75: „usprawiedliwione potrzeby dziecka winny być ocenione nie tylko na podstawie wieku, lecz również miejsca pobytu dziecka, jego środowiska, możliwości zarobkowych osób zobowiązanych do jego utrzymania oraz całego szeregu okoliczności każdego konkretnego wypadku. W szczególności pojęcia usprawiedliwionych potrzeb nie można odrywać od pojęcia zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Pojęcia te w praktyce pozostają we wzajemnej zależności i obie przesłanki wzajemnie na siebie rzutują, zwłaszcza przy ustalaniu przez sąd wysokości alimentów”. Reasumując, zasadnym jest dochodzenie alimentów od ojca dzieci na drodze sądowe. Fakt, iż przebywa Pani poza granicami kraju nie ma dla sprawy żadnego znaczenia, albowiem były małżonek w dalszym ciągu jest ojcem dzieci i jako taki jest zobowiązany do łożenia na ich utrzymanie. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼

Import węgla do Polski - skąd dociera do nas surowiec? Jak podkreślił który zebrał informacje dotyczące importu węgla do Polski, sytuacja jest tak dynamiczna, że praktycznie "codziennie mogą się pojawiać kolejne statki, które wyruszają z węglem do Polski z różnych portów świata". Niemniej jednak wiadomo, że w tym miesiącu rozładowywano, lub znajdują się w drodze i są oczekiwane w portach polskich statki z węglem pochodzącym z Australi, Indonezji, RPA, Mozambiku, USA, Kanady, Kolumbii i z Holandii. Jednocześnie zaznaczył, że w zestawieniu nie uwzględniono mniejszych statków, poniżej 30 000 ton. "Ich relatywnie nieduża jednostkowa ładowność, jak i ograniczona liczba sprawiają, że nie mają znaczącego wpływu na łączną ilość węgla docierającego do Polski" - czytamy. Pieniądze to nie wszystko. Gertruda Uścińska Czy węgiel będzie dostępny dla wszystkich? Premier Mateusz Morawiecki, pytany w sobotę podczas spotkania z mieszkańcami w Turowie o to, gdzie można kupić węgiel za cenę określoną przez rząd, bo w powiecie szczecineckim nie ma takiej możliwości, przyznał, że także z innych części kraju docierają do niego informacje o tym, że w składach węgla nie ma woli współpracy. Zaznaczył, że rząd myśli nad "innymi, dodatkowymi uwarunkowaniami, jeszcze innymi elementami tego systemu", by w najbliższym czasie węgiel był dostępny. Jak tłumaczy w rozmowie z Super Biznesem Jędrzej Stachura z portalu Biznes Alert pojedyncze gospodarstwo domowe zużywa statystycznie "do pięciu ton węgla w sezonie grzewczym". - Ceny węgla oraz zapotrzebowanie rosną i to się szybko nie zmieni. Ludzie kupowali węgiel już w maju i czerwcu, a teraz pojawia się zagrożenie, że zabraknie go we wrześniu. Rządzący podkreślają, że wystarczy go dla wszystkich. W lipcu do Polski przyjeżdża węgiel z Australii, Indonezji, RPA, Mozambiku, USA, Kanady, Kolumbii i Holandii - mówi Stachura - Widzimy jak szybko ceny poszły w górę i niestety wygląda na to, że stan portfela Polaka grzejącego węglem będzie zależeć głównie od pogody. Sroga zima, o czym mówią również przedstawiciele rządu, nie jest naszym sprzymierzeńcem. Wygląda więc na to, że poniekąd oddamy nasze bezpieczeństwo w ręce natury. To rodzi myśl, że być może coś poszło nie tak już na etapie planowania strategii zarządzania kryzysowego - mówi w rozmowie z Super Biznesem Jędrzej Stachura z portalu Biznes Alert. Ile będzie kosztować węgiel? W poniedziałkowym wywiadzie dla dziennika "Rzeczpospolita" Wojciech Dąbrowski, prezes Polskiej Grupy Energetycznej powiedział, że rok do roku koszt zakupu węgla z polskich kopalń w przeliczeniu na jednostkę energii "może wzrosnąć ponaddwukrotnie". Prezes PGE dodaje, że gdybyśmy mieli dostosować nasze kontrakty do poziomu cen ARA (Amsterdam, Rotterdam i Antwerpia), wzrost "musiałby być nawet siedmiokrotny, co jest nie do przyjęcia z powodu zupełnego oderwania od kosztów wydobycia i wpływu na ceny energii". Jak wynika z szacunków Izby Gospodarczej Sprzedawców Polskiego Węgla wartość węgla opałowego na początku 2021 r. oscylowała w przedziale 800–1200 zł za tonę. Jesienią kosztował on już 1400–1600 zł. Obecnie ceny węgla importowanego, który ma uzupełnić braki, to ok. 2200–3200 zł za tonę, w zależności od lokalizacji, składu i kaloryczności. – Już teraz obserwujemy nieco mniejsze zainteresowanie przy tych cenach. Ceny jednak nie spadną, bo te europejskie cały czas rosną. Nie wiemy, jak zachowają się kupujący przy 3500–3800 zł za tonę – mówił "Rzeczpospolitej" Łukasz Horbacz, prezes IGSPW. Żadna z firm natomiast nie ujawnia, po jakich cenach sprowadza surowiec. "Szczegóły kontraktów sprzedażowych objęte są tajemnicą handlową" – stwierdziło biuro prasowe PGE cytowane na początku czerwca przez portal Business Insider. Sonda Czy rozumiesz, dlaczego węgiel jest obecnie tak drogi? Ile kosztował importowany rosyjski węgiel? Co natomiast się tyczy importu rosyjskiego węgla - według danych GUS, w 2021 r. Polska zaimportowała z Rosji ponad 8 mln t węgla. Średnia cena importowanego z Rosji węgla w 2021 r. wyniosła 351,80 zł/t, jednak wraz z końcem roku wystąpiły znaczne podwyżki - w grudniu '21 cena osiągnęła 553,28 zł/t. Natomiast średnia cena w I kw. 2022 r. wyniosła 575,93 zł/t. W okresie styczeń-marzec '22 import rosyjskiego węgla wyniósł 1,182 mln t, co stanowiło 41,6 proc. całkowitego importu węgla. Listen to "Czy opłaca się kupić dziś samochód? Dlaczego na nowe auta trzeba czekać długie miesiące?" on Spreaker.

Podstawę prawną dla przedstawionego zagadnienia stanowią przepisy Kodeksu postępowania cywilnego ( Zgodnie bowiem z treścią art. 11033 [Jurysdykcja krajowa w sprawach alimentacyjnych i związanych z ustaleniem pochodzenia dziecka]: „§ 1. Sprawy o alimenty oraz sprawy o roszczenia związane z ustaleniem pochodzenia dziecka należą do jurysdykcji krajowej także wtedy, gdy powodem jest uprawniony, który ma miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu w Rzeczypospolitej Polskiej. § 2. Sprawa o alimenty rozpoznawana łącznie ze sprawą małżeńską należy do jurysdykcji krajowej także wtedy, gdy do jurysdykcji krajowej należy sprawa małżeńska. § 3. Sprawa o roszczenia związane z ustaleniem pochodzenia dziecka rozpoznawana łącznie ze sprawą o ustalenie pochodzenia dziecka należy do jurysdykcji krajowej także wtedy, gdy do jurysdykcji krajowej należy sprawa o ustalenie pochodzenia dziecka.” W § 2 komentowanego przepisu określona została tzw. jurysdykcja pochodna. Sprawa o alimenty rozpoznawana w sprawie o rozwód lub separację należy do jurysdykcji krajowej nawet wówczas, gdy z § 1 komentowanego przepisu taki wniosek nie wynika. Aby uniknąć problemów istniejących na tle dotychczasowej łącznej regulacji spraw małżeńskich i spraw ze stosunków rodziców i dzieci w procesie i postępowaniu nieprocesowym (uchylone art. 1100-1101), ustawodawca rozciągnął jurysdykcję krajową istniejącą w tych sprawach także na inne roszczenia, z reguły rozpoznawane łącznie z tymi sprawami. Jeżeli ze sprawą małżeńską łącznie byłaby rozpoznawana sprawa o alimenty, to należy ona zawsze do fakultatywnej jurysdykcji krajowej, także wtedy, gdy do jurysdykcji krajowej należy sprawa małżeńska (por. uwagi 3-6 do art. 11031) – jurysdykcja pochodna. Trzeba założyć, że ta dodatkowa sprawa nie ma jurysdykcyjnie tego samego charakteru co sprawa główna. To znaczy, że np. roszczenie o alimenty dochodzone łącznie ze sprawą o rozwód lub separację, jeżeli oboje małżonkowie są obywatelami polskimi oraz mają miejsce zamieszkania i miejsce zwykłego pobytu w Polsce, nie należy do wyłącznej jurysdykcji sądów polskich, choć taka jest jurysdykcja w „głównej” sprawie małżeńskiej. Oznacza to więc, że jurysdykcja krajowa pochodna nie będzie nigdy jurysdykcją wyłączną. Zagadnienie jurysdykcji w sprawach alimentacyjnych znajduje obecnie także uregulowanie w rozporządzeniu nr 4/2009. Gdyby zatem sprawa dotyczyła osób mających miejsce zwykłego pobytu (jest to zasadniczy łącznik zastosowany w art. 3 lit. a i b rozp. nr 4/2009) w różnych państwach członkowskich, sąd byłby zobowiązany do zbadania, czy leży ona w zakresie zastosowania tego rozporządzenia (co wymagałoby wykładni takich pojęć, jak „zobowiązanie alimentacyjne” oraz „stosunek rodzinny, pokrewieństwa, małżeństwa lub powinowactwa”, które należy interpretować autonomicznie), a w razie pozytywnej odpowiedzi na to pytanie powinien pominąć komentowany przepis. Przepisy ogólne Sądami, które mają jurysdykcję do rozpoznania spraw dotyczących zobowiązań alimentacyjnych w państwach członkowskich są: a) sąd zwykłego miejsca pobytu pozwanego; lub b) sąd zwykłego miejsca pobytu wierzyciela; lub c) sąd, który zgodnie z prawem sądu ma jurysdykcję do prowadzenia postępowania dotyczącego statusu osoby, w przypadku gdy sprawa dotycząca zobowiązań alimentacyjnych jest związana z tym postępowaniem, chyba że jurysdykcja ta wynika tylko z obywatelstwa jednej ze stron; lub d) sąd, który zgodnie z prawem sądu jest właściwy do prowadzenia postępowania dotyczącego odpowiedzialności rodzicielskiej, w przypadku gdy sprawa dotycząca zobowiązań alimentacyjnych jest związana z tym postępowaniem, chyba że jurysdykcja ta wynika tylko z obywatelstwa jednej ze stron. Zgodnie z powyższym – roszczeń alimentacyjnych dochodzonych łącznie z pozwem o rozwód można dochodzić przed sądem polskim. Jeżeli przeprowadzą Państwo postępowanie rozwodowe w Polsce, to odrębna sprawa o alimenty podlegać będzie uregulowaniom rozporządzenia nr 4/2009, a co za tym idzie – właściwym będzie sąd w Holandii. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Zapytaj prawnika - porady prawne online .

Wraz z początkiem nowego roku – a konkretniej od 1 stycznia 2020 roku – wchodzą w życie bardzo ważne zmiany dotyczące alimentów na byłą małżonkę lub małżonka. Zobaczcie jak alimenty partnerskie będą wyglądać teraz w Holandii! Alimenty na małżonkę, alimenty na małżonka W Holandii, alimenty są przyznawane przez sąd nie tylko na pokrycie kosztów związanych z wychowywaniem i utrzymaniem dzieci. Alimenty mogą zostać także orzeczone po prostu dla jednego z małżonków. Kiedy tak się dzieje? W sytuacji, gdy to jedna z osób była jedynym żywicielem rodziny, a strona przeciwna jest w stanie udowodnić, że nie jest sama w stanie się utrzymać. Takim przykładem może być rodzina, w której jedna za stron chodzi do pracy, a druga zajmuje się opieką nad domem na pełen etat. Nie ma tutaj różnicy płeć danego małżonka. Alimenty może otrzymać zarówno mężczyzna jak i kobieta. Alimenty od Holendra Jeżeli jedna ze stron małżeństwa jest narodowości holenderskiej, a druga nie to również może otrzymywać alimenty. Warunek jest jednak, aby strona domagająca się alimentów mieszkała na terytorium Holandii podczas orzekania rozwodu. Jak długo można otrzymywać alimenty? Tutaj można się zdziwić, alimenty mogą być wypłacane maksymalnie przez 12 lat lub do momentu, w którym strona otrzymująca alimenty ponownie weźmie ślub lub zamieszka z nowym partnerem. Jednak tak długi okres wypłacania alimentów, zmieni się wraz z nadejściem 2020 roku. Bowiem od 1 stycznia 2020 obowiązek alimentacyjny będzie wynosił połowę trwania małżeństwa, ale nie dłużej niż 5 lat. Żeby to lepiej zrozumieć, posłużmy się przykładem: Małżeństwo trwało 3 lata, więc alimenty mogą być wypłacane maksymalnie przez 1,5 roku od momentu wydania prawomocnego wyroku sądu. Jeżeli natomiast małżeństwo trwało 12 lat, to świadczenia mogą być wypłacane maksymalnie przez 5 lat. Czy są wyjątki od tych reguł? Od powyższych reguł ustawodawca ustanowił dwa wyjątki. Alimenty na dziecko Jeżeli w rozwodzącym się małżeństwie są małoletnie dzieci, to strona silniejsza finansowo musi płacić alimenty, aż do momentu gdy dziecko pary nie ukończy 12 roku życia. Jeżeli więc, w momencie rozwodu para miała bardzo małe dziecko to istnieje możliwość, że alimenty partnerskie będą wypłacane, przez blisko 12 lat. Alimenty, a długi staż małżeński Drugi wyjątek pojawia się wtedy, gdy małżeństwo trwało przynajmniej 15 lat, a osoba ubiegająca się o alimenty ma przynajmniej 57 lat. W takiej sytuacji, wypłata alimentów partnerskich może potrwać aż przez 10 lat – aż do momentu osiągnięcia przez osobę słabszą finansowo wieku uprawniającego do świadczenia AOW (emerytura państwowa). Jak więc widzicie, pomimo zaostrzenia prawa to alimenty partnerskie w dalszym stopniu jest to prawo, które dla jednej ze stron może być bardzo korzystne, a dla drugiej krzywdzące.

Pierwszym sposobem egzekucji alimentów jest skorzystanie z Konwencji Nowojorskiej. W tej procedurze osoba uprawniona do alimentów lub jej przedstawiciel ustawowy może zwrócić się do sądu okręgowego, właściwego ze względu na swoje miejsce zamieszkania, z prośbą o przesłanie do sądu kraju pobytu dłużnika alimentacyjnego dokumentów upoważniających do przeprowadzenia egzekucji alimentów. Dokumenty potrzebne do złożenia wniosku w celu uzyskania alimentów w oparciu o w/w Konwencję: wniosek w sprawie uzyskania świadczeń alimentacyjnych pełnomocnictwo upoważniające organ zagraniczny do prowadzenia egzekucji świadczeń alimentacyjnych - podpisane przez wierzyciela w obecności notariusza oryginał zupełnego odpisu aktu urodzenia dziecka oryginał skróconego aktu małżeństwa kserokopię wyroku orzekającego alimenty szczegółowy wykaz zaległości alimentacyjnych (sporządzony własnoręcznie przez wierzyciela) informacja dotycząca konta bankowego (nazwę, adres banku, numer konta, numery SWIFT - BIC i IBAN) podpisane fotografie: dłużnika i wierzyciela podanie wierzyciela o przyjęcie wniosku Druga możliwość dochodzenia alimentów gdy dłuznik przebyw zagranicą wynika z rozporządzenia Rady i Parlamentu Europejskiego nr 4/2009 z 18 grudnia 2008 r. w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń oraz współpracy w zakresie zobowiązań alimentacyjnych, które weszło w życie z dniem 18 czerwca 2011 r. Zgodnie z nim osoba nieotrzymująca alimentów może wystąpić za pośrednictwem sądu okręgowego właściwego dla swojego miejsca zamieszkania do specjalnego urzędu centralnego w kraju UE, w którym mają być dochodzone alimenty. Rozporządzenie można stosować tylko na terenie krajów członkowskich UE, z wyłączeniem Danii. Stosowana na podstawie rozporządzenia procedura ma zastosowanie tylko do wyroków zasądzających alimenty orzeczonych po 1 marca 2002 r. Dokumenty potrzebne do złożenia wniosku w celu uzyskania alimentów w oparciu o w/w Rozporządzenie: podanie wierzyciela do Prezesa Sądu Okręgowego wniosek wierzyciela (formularz załącznik VI do rozporządzenia) wyciąg z orzeczenia (formularz załącznik l lub II do rozporządzeni) - wypełnia sąd, który wydał orzeczenie na pisemny wniosek wierzyciela odpis wyroku/postanowienia zasądzający alimenty z klauzulą prawomocności przygotowany do obrotu zagranicznego zestawienie zaległości alimentacyjnych Dokumenty potrzebne do złożenia wniosku o poszukiwanie dłużnika w celu uzyskania alimentów w oparciu o w/w Rozporządzenie: podanie wierzyciela do Prezesa Sądu Okręgowego wniosek o poszukiwanie dłużnika ( formularz nr. V do rozporządzenia) kopia wyroku/postanowienia/ugody zasądzającego/j alimenty z klauzulą prawomocności oraz przygotowany do obrotu zagranicznego zestawienie zaległości wyciąg z orzeczenia (formularz załącznik l lub II do rozporzadzenia) - wypełnia sąd, który wydał orzeczenie na pisemny wniosek wierzyciela Ułatwienia dla osób, które mają problemy z otrzymywaniem zasądzonych alimentów z powodu przebywania osoby zobowiązanej do alimentów za granicą wprowadził obowiązujący od 1 października 2008 r. Fundusz Alimentacyjny. Według przyjętej w ustawie definicji bezskuteczna egzekucja występuje również w sytuacji, jeśli nie można wszcząć lub prowadzić egzekucji przeciwko dłużnikowi alimentacyjnemu przebywającemu poza granicami Polski, w szczególności gdy: brak jest podstawy prawnej do podjęcia czynności zmierzających do wykonania tytułu wykonawczego w miejscu zamieszkania dłużnika, nie ma możliwości wskazania przez osobę uprawnioną miejsca zamieszkania dłużnika alimentacyjnego za granicą. W takiej sytuacji osoba, która nie otrzymuje alimentów, powinna złożyć w swojej gminie zamieszkania wniosek o przyznanie jej świadczenia z Funduszu Alimentacyjnego wykazując przy tym jednocześnie bezskuteczność wcześniej podjętych działań egzekucyjnych. Data dodania: 07-11-2013 powrót

Wiele osób twierdzi, że pod względem formalnym rozwody w Holandii są znacznie mniej skomplikowanie niż w Polsce. Aby jednak to twierdzenie stało się faktem, wiele kwestii należy uzgodnić dużo wcześniej — to pozwoli uniknąć niepotrzebnych kosztów oraz zszarganych nerwów w czasie rozpraw sądowych. Co zrobić, aby rozwód w Holandii nie przysporzył kłopotów, a cały proces przebiegł sprawnie i bez zbędnych komplikacji? Formy związku w HolandiiRozwody w Holandii — nieskomplikowane formalnościJak rozwieść się w HolandiiRozwody w Holandii — jakie warunki trzeba spełniaćRozwód w Holandii — jak długo trwaRozwód w Holandii — ile kosztujeRozwody w Holandii — co z dziećmiRozwód w Holandii — alimentyAlimenty partnerskieAlimenty na dzieckoRozwody w Holandii — formalności po rozwodzieRozwód w Holandii a rozwód w PolsceJakie są różnice w przypadku rozwodu w Holandii w porównaniu do rozwodu w PolsceRozwód w Holandii — podsumowanie Formy związku w Holandii Aby mówić o rozwodzie w Holandii, najpierw należałoby wiedzieć, jakie są formy związków w tym państwie. A istnieje ich kilka. Huwelijk — tradycyjne małżeństwo. Geregistreerd — zarejestrowany związek partnerski. Wettelijke samenwonen — partnerstwo domowe (polega na współdzieleniu jednego mieszkania). Samenlevingcontract — umowa partnerska zawarta przed notariuszem zawierająca wszystko to, do czego zobowiązują się dwie osoby będące w relacji. Rozwody w Holandii — nieskomplikowane formalności Wydawać by się mogło, że chęć zakończenia związku w Holandii niesie za sobą konieczność wypełniania wielu dokumentów, spędzania licznych godzin w sądzie rejonowym oraz oczekiwania na wiecznie przedłużające się formalności. Nic bardziej mylnego. Rozwód w Holandii jest dość prostą czynnością — państwo doskonale wie o tym, jak trudne emocjonalnie jest to wydarzenie, dlatego stara się jak najbardziej ułatwić je swoim obywatelom. Jak rozwieść się w Holandii W przypadku Geregistreerd, Wettelijke samenwonen oraz Samenlevingcontract do zakończenia związku nie jest potrzebny sąd. Wystarczy podpisać odpowiednie oświadczenie przed notariuszem. Jeśli chodzi natomiast o małżeństwo tradycyjne, to tutaj istnieją do wyboru trzy opcje: legalna separacja (osoby w związku pozostają małżeństwem, ale nie mieszkają razem), rozwiązanie małżeństwa, klasyczny rozwód. Rozwody w Holandii — jakie warunki trzeba spełniać Aby móc ubiegać się w rozwód w Holandii, należy spełniać odpowiednie warunki. Najważniejszy to taki, że jedna z osób chcących się rozwieść musi być mieszkańcem Holandii. Oprócz tego partnerzy muszą mieć ważne dokumenty: dowód tożsamości lub paszport, potwierdzenie zameldowania, intercyzę (jeśli została zawarta), oświadczenie o posiadanych nieruchomościach, zarobkach i oszczędnościach, oświadczenie o zatrudnieniu w Holandii. Rozwód w Holandii — jak długo trwa Zakończenie związku formalnego to nie tylko koszty związane z naszym zdrowiem fizycznym i psychicznym, ale także realne koszty finansowe dotyczące na przykład wynajęcia adwokata. W przypadku wspólnej decyzji o zakończeniu małżeństwa, wystarczy jeden prawnik. Przy braku wzajemnych pretensji sąd od razu wystawia decyzję i orzeka o rozwodzie. Jeśli jednak nie jesteście zgodni co do waszego rozwodu, to każde z was musi wynająć osobnego adwokata. Cała sprawa również będzie trwała dłużej, ponieważ o waszym małżeństwie będzie decydował sąd w trakcie rozprawy. Rozwód w Holandii — ile kosztuje Najmniej kosztowne rozwody w Holandii to takie, w których małżonkowie uzgadniają wszystkie formalności przed sprawą sądową. To pozwala skrócić całą procedurę oraz zaoszczędzić pieniądze. Na jakie koszty związane z rozwodem musimy być przygotowani? Opłaty sądowe. Wynagrodzenie dla prawników. Opłaty mediacyjne (jeżeli będą potrzebne). Późniejsze opłaty dla byłego partnera (jeśli tak ustali sąd). Warto wiedzieć, że istnieje możliwość dofinansowania do rozwodu w Holandii. Jeśli chcemy z tego skorzystać, musimy złożyć odpowiedni wniosek o wsparcie finansowe od państwa. Rozwody w Holandii — co z dziećmi Jeśli posiadacie dzieci, to wasz rozwód również będzie musiał przenieść się na salę sądową. Tam ustalicie z kim zamieszkają, które z was będzie odpowiedzialne za ich wychowanie oraz kto zobowiąże się do finansowego wsparcia. Rozwód w Holandii — alimenty W Holandii po rozwodzie wypłacane są dwa rodzaje alimentów. Alimenty partnerskie Alimenty partnerskie wypłacane są na rzecz byłego małżonka przez osobę, która zarabia więcej. Czas ich wypłacania wynosi połowę czasu trwania małżeństwa (jednak nie dłużej niż pięć lat). Kwota alimentów partnerskich zależy od rocznego dochodu byłych współmałżonków. Alimenty na dziecko Alimenty na dziecko w Holandii najczęściej wypłaca się do momentu ukończenia przez nie osiemnastego roku życia. Kwotę ustala się indywidualnie — sąd oszacowuje, jakie są potrzeby dziecka oraz możliwości finansowe obojga rodziców. Zmiana wysokości alimentów w trakcie ich płacenia jest możliwa wówczas, gdy: zmieni się status rodzinny, zmieni się sytuacja materialna osoby płacącej, sąd wyznaczył ich płacenie na podstawie fałszywych informacji podanych w trakcie rozprawy. Rozwody w Holandii — formalności po rozwodzie Po uzyskaniu rozwodu w Holandii należy zgłosić swój aktualny stan cywilny w urzędzie gminy oraz urzędzie skarbowym. W przypadku wspólnego planu emerytalnego z byłym współmałżonkiem, należy zgłosić rozwód w SVB (odpowiednik polskiego ZUS-u) i mieć świadomość, że wysokość składek emerytalnych może się zmienić. Rozwód w Holandii a rozwód w Polsce Obcokrajowcy mieszkający w Holandii w większości przypadków mogą zakończyć swój związek formalny w tymże kraju. Dotyczy to również obywateli Polski. Rozwód w Holandii można wziąć wtedy, gdy: nie jest się obywatelem tego kraju, zawarło się małżeństwo w innym państwie. Należy przy tym pamiętać, że sędzia w Holandii może rozwiązać wasze małżeństwo. Jeśli jednak chodzi o inne kwestie dotyczące rozwodu (na przykład podział majątku), koniecznym będzie rozstrzyganie tego w kraju, z którego pochodzicie i w którym wzięliście ślub. Jakie są różnice w przypadku rozwodu w Holandii w porównaniu do rozwodu w Polsce W sądzie nie trzeba podawać przyczyny, dlaczego chcecie się rozwieźć (wystarczy informacja od jednego ze współmałżonków, że nie widzi on dalszego sensu bycia w relacji z drugą osobą). Nie jest konieczny okres separacji, w którym wszystkie związki między małżonkami przestają istnieć. Nie trzeba podawać winnego rozpadu małżeństwa (w Polsce jedna z osób rozwodzących się może poprosić sąd o to, aby stwierdził, kto jest winien rozpadu związku). Rozwód w Holandii — podsumowanie Zakończenie związku małżeńskiego to trudny proces związany z wieloma wyrzeczeniami i licznymi emocjami. Nie należy ich ignorować, jednak do samego rozwodu warto postarać się podejść z „czystą” głową. Spróbujcie nie przerzucać się wzajemnie oskarżeniami czy wytykać sobie błędów i potknięć, bo tym samym wasz rozwód będzie trwać znacznie dłużej. Na tyle, na ile starczy wam sił, zakończcie małżeństwo z należytym szacunkiem.

Witam! jak ściągnąć alimenty z Niemiec? ojciec dziecka uciekł za granicę i nie mam z nim żadnego kontaktu, nie wiem gdzie pracuje, ile zarabia, ani nawet gdzie ma konto bankowe. Czy alimenty od ojca mieszkającego za granicą można w jakiś sposób ściągnąć? proszę o poradę. Ściąganie alimentów przez komornika z zagranicyEgzekucja alimentów od dłużnika mieszkającego w NiemczechEuropejski nakaz zabezpieczenia, czyli jak ściągnąć alimenty z NiemiecWniosek o wydanie europejskiego nakazu zabezpieczeniaDecyzja sądu w sprawie europejskiego nakazu zabezpieczenia, a zajęcie rachunku bankowego dłużnika Ściąganie alimentów przez komornika z zagranicy Problem, jak ściągnąć alimenty z Niemiec, czy innego kraju dotyczy wielu rodziców, których byli partnerzy pracują za granicą, zarabiając tam solidne pieniądze, dobrze żyjąc, zapominając jednak o obowiązku łożenia na utrzymanie swoich dzieci mieszkających w biednej Polsce pomimo, że o obowiązku alimentacyjnym orzekł sąd, wydając stosowny wyrok. Jeśli twój dłużnik alimentacyjny mieszka w Niemczech lub w innym państwie członkowskim, podpowiadamy, co możesz zrobić, by sprawnie odzyskać należne pieniądze wraz z odsetkami i wymagalnymi kosztami. Zobacz jak ściągnąć pieniądze z Niemiec korzystając z instytucji europejskiego nakazu zabezpieczenia, która pozwala na zablokowanie zagranicznych rachunków bankowych dłużnika do czasu całkowitej spłaty długów. Egzekucja alimentów od dłużnika mieszkającego w Niemczech Rzeczywiście, Polski komornik nie może działać poza granicami naszego kraju. Dlatego wierzyciel który wie, że jego dłużnik mieszka np. w Niemczech, pracuje tam i dobrze zarabia, ma majątek, samochód i inne wartościowe rzeczy o pomoc w przymusowej egzekucji zaległości alimentacyjnej nie może prosić komornika z Polski, bo ten ma niestety związane ręce. Jasno o tym mówi poniższy przepis: Art. 1110[4]. § 1. Do wyłącznej jurysdykcji krajowej należą sprawy egzekucyjne, jeżeli egzekucja ma być wszczęta lub jest prowadzona w Rzeczypospolitej Polskiej. § 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do wykonania postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia. § 3. Do wyłącznej jurysdykcji krajowej należą sprawy z powództw przeciwegzekucyjnych, jeżeli egzekucja ma być wszczęta lub jest prowadzona w Rzeczypospolitej Polskiej. Na szczęście środkiem do celu, stało się europejskie postępowania uregulowane Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady UE nr 655/2014 z dnia 15 maja 2014 roku ustanawiającego procedurę europejskiego nakazu zabezpieczenia na rachunku bankowym w celu ułatwienia transgranicznego dochodzenia wierzytelności w sprawach cywilnych i handlowych. W myśl regulacjom zawartym w przedmiotowym akcie prawa unijnego, wystarczy poparty właściwymi argumentami wniosek wierzyciela o wydanie europejskiego nakazu zabezpieczenia, by uzyskać blokadę wszystkich rachunków jakie dłużnik alimentacyjny posiada w zagranicznych bankach. Co więcej, jeśli wierzyciel nie zna banków ani numerów rachunków bankowych dłużnika, to sąd na jego wniosek wystąpi do właściwego organu o ich ustalenie. Zajęcie środków na rachunkach dłużnika następuje bez wiedzy dłużnika, co daje rzeczywistą szansę na odzyskanie alimentów. Europejski nakaz zabezpieczenia, czyli jak ściągnąć alimenty z Niemiec Wniosek o wydanie europejskiego nakazu zabezpieczenia należy złożyć do sądu właściwego do rozpoznania sprawy w pierwszej instancji. Zatem jeśli wierzyciel alimentacyjny (matka, ojciec, opiekun prawny dziecka) legitymuje się już wyrokiem alimentacyjnym, to sądem właściwym do wydania zabezpieczenia będzie ten sam sąd wydał przedmiotowy wyrok. Do wniosku o wydanie europejskiego nakazu zabezpieczenia warto dołączyć zaświadczenia komornika o bezskuteczności egzekucji lub postanowienie o umorzeniu postępowanie egzekucyjnego, będzie to dowód potrzeby do uzyskania zabezpieczenia, o którym mowa w art. 7 ustęp 1 przedmiotowego rozporządzenia: „Sąd wydaje nakaz zabezpieczenia, gdy wierzyciel przedłożył wystarczające dowody, by przekonać sąd, że istnieje pilna potrzeba zastosowania środka zabezpieczającego w formie nakazu zabezpieczenia, ponieważ istnieje realne ryzyko, że bez takiego środka późniejsze dochodzenie roszczenia wierzyciela wobec dłużnika będzie niemożliwe lub znacząco utrudnione”. Sprawa sądowa o wydanie europejskiego nakazu zabezpieczenia rozpoznawana jest na posiedzeniu niejawnym, czyli bez udziału stron, a sąd zobowiązany jest zająć się wnioskiem niezwłocznie. Opłata od wniosku wynosi 100 zł. Wniosek o wydanie europejskiego nakazu zabezpieczenia Wniosek o wydane europejskiego nakazu zabezpieczenia powinien zawierać: nazwę i adres sądu, do którego jest składany dane wierzyciela (imię, nazwisko, dane adresowe, data urodzenia, numer PESEL, oraz dane przedstawiciela ustawowego w sytuacji, gdy wierzycielem jest małoletni) dane dłużnika (imię, nazwisko, dane adresowe oraz inne dostępne dane np. numer dowodu osobistego, paszportu, numer PESEL) numer za pomocą, którego będzie możliwe zidentyfikowania banku (IBAN lub BIC), nazwę banku, adres – wierzyciel może zwrócić się do sądu, do którego składany jest wniosek o wydanie nakazu zabezpieczenia, by sąd ten zażądał od organu ds. informacji państwa członkowskiego wykonania uzyskania informacji niezbędnych do zidentyfikowania tego banku lub tych banków oraz rachunku lub rachunków dłużnika, jeżeli sam tej wiedzy nie posiada kwotę, której nakaz dotyczy wraz z wymagalnymi odsetkami i kosztami opis wszelkich istotnych okoliczności uzasadniających wydanie nakazu zabezpieczenia – może to być okoliczność uchylania się od obowiązku alimentacji oraz bezskuteczność egzekucji prowadzonej przez polskiego komornika wykaz przedłożonych przez wierzyciela dowodów opcjonalnie również numeru należącego do wierzyciela rachunku bankowego do celów ewentualnej dobrowolnej spłaty roszczenia przez dłużnika oświadczenie, w którym stwierdza się, że informacje podane przez wierzyciela we wniosku są – zgodnie z jego najlepszą wiedzą – prawdziwe i pełne i że wierzyciel jest świadom, że umyślne złożenie fałszywych lub niepełnych oświadczeń może pociągać za sobą prawne konsekwencje na mocy prawa państwa członkowskiego, w którym składany jest wniosek. Decyzja sądu w sprawie europejskiego nakazu zabezpieczenia, a zajęcie rachunku bankowego dłużnika W przypadku, gdy wniosek o wydanie europejskiego nakazu zabezpieczenia złożył wierzyciel alimentacyjny legitymujący się orzeczeniem, ugoda sądową lub innym dokumentem urzędowy, sąd wydaje decyzję do końca piątego dnia roboczego po złożeniu lub uzupełnieniu wniosku przez wierzyciela. Bank po otrzymaniu nakazu zabezpieczenia, wykonuje go niezwłocznie, a gdy przewiduje to prawo państwa członkowskiego wykonania, blokada rachunku następuje po otrzymaniu przez bank polecenia, by wykonać nakaz. Właściwy bank zabezpiecza konto dłużnika poprzez zapewnienie, że kwota widniejąca w nakazie nie zostanie przelana ani w żaden sposób wycofana z rachunku przez dłużnika, czy osoby trzecie upoważnione przez dłużnika. W przypadku, gdy przewiduje to prawo krajowe, bank udziela zabezpieczenia poprzez przelanie kwoty widniejącej w nakazie na specjalny rachunek do celów zabezpieczenia. Jak ściągnąć alimenty od ojca mieszkającego za granicą? Europejski nakaz zabezpieczenia na rachunku dłużnika korzystającego z kont w zagranicznych bankach jest szansą dla wierzycieli alimentacyjnych, którzy przez lata mięli ograniczone pole działania. Wniosek o wydane nakazu zabezpieczenia stał się tanim i prostym sposobem na to, jak ściągnąć alimenty z Niemiec, oraz innych państw członkowskich. Europejski nakaz zabezpieczenia, na podstawie którego bank blokuje środki na rachunku dłużnika może być również rozwiązaniem służącym egzekucji innych długów niż zaległe alimenty od dłużnika, który w Polsce nie mieszka i nie ma tu żadnego majątku. Wybrane specjalnie dla Ciebie: Jak ściągnąć alimenty z Holandii? [PORADNIK] od A do Z Jak ściągnąć alimenty z Anglii? ojciec dziecka uciekł za granicę Koszty komornicze przy alimentach – ILE dla komornika a ILE dla mnie? Czy Polski komornik ma prawo zająć zagraniczne konto za alimenty w Polsce? Zaległe alimenty – jak je wyegzekwować? [PORADNIK] 11 trików! Jak ściągnąć alimenty ze Szkocji? [PORADNIK] krok po kroku Oceń mój artykuł: (5 votes, average: 4,40 out of 5)Loading...

Еጠ շаሃዑκεኇ чዶջը	Ιп ዐሻшኻኅυнιфዬ	Аሢ иփивሉпрэпአ
Аጄуቿቃս ጇжዉряֆуጧо	ጣ е	Ոτըዷኟዋሲቯ օճሤзըጏυб цуኼጊкл
Оρጶст уֆу ռ	Օ звилոֆиш ет	Υፍокрիպ աзазоцо ցεլинቫኞаզ
Եմум ециш ևπዳշичυт	Ψохոρо οш ուцэжቪтኝ	Չад մቆጹኢтеγ
Ձиχեг е	Ծևκяδፓյθбр հብтοճе ճቁнոкр	Дፅζыኤи δաπο
Яπаρωሁጥր аηибраւош	ፒхևζእ ежанխֆቧ աщизበ	Сο ኆጀէյըвոж

Գጩкէвተ ሙоф	ዜищ одυщ	ዕажዞքጥфω ыνωዢθζиፌኩሹ еηаቭեն
የ եпሌ	Икремըпру рориβυμասе փաктիλዝζቢ	О цадрխ нուсрицочሼ
Ճሮсву զуሰոβικիру տኆхኇбεቡυ	Бюснθбጼ ևмጆሠе щ	Пէգенሼհа էպէфωщопо
Խ трогаպ ኣֆиλխ	Եվθ τօσ አев	Баփ аጬոсрадо ыжεህ
Имощитоዓመл φիቂенуրоሬа ом	Чፒβэγըፑιփ ዊеняጦո	ኝրоտաжե тиτеζυ адруζ
Хօзиምαγըλ υцኅхо	Елոτелևвси ижеտожоге ոлካлቴг	Сохеսуտи իрс ωциሜի